Ֆոտոսինթեզ․ Քլորոֆիլ․ || (Կենսաբանություն)

ֆոտոսինթեզ դա քիմիական գործընթաց է, որն անհրաժեշտ է մեր մոլորակի վրա կյանքի համար, ինչպես մենք գիտենք: Սա այն ճանապարհն է, որով դեռ բույսերը գնում են օդում ածխաթթու գազը թթվածնի վերածելու համար: Այս թթվածնի շնորհիվ է, որ երկրային բոլոր կենդանի էակները կարող են բնակվել երկիր մոլորակում:

Ներկայիս անտառահատումները հանգեցրել են ավելի ու ավելի քիչ ածխածնի առգրավման և ավելի շատ ջերմոցային գազերի արտանետումների, ինչը հանգեցնում է. մթնոլորտի տաքացում և ավելի ծայրահեղ կլիմայի փոփոխություն. Կլիմայի փոփոխության սցենարներում ֆոտոսինթեզի կարևորությունը մեծանում է։

Բույսերի ֆոտոսինթեզի համար անհրաժեշտ է քլորոֆիլի առկայությունը, քլորոֆիլը՝ գունանյութ, որը զգայուն է արևի լույսի նկատմամբ և այն գունանյութ է, որը բույսերին տալիս է յուրահատուկ կանաչ գույն: Այս տեսակի պիգմենտը գոյություն ունի քլորոպլաստներում, որոնք բույսերի բջիջներում տարբեր չափերի բնորոշ բջջային կառուցվածքներ են:

Ֆոտոսինթեզը լինում է երկու տեսակի՝ թթվածնային և անօքսիգեն։

  • թթվածնային ֆոտոսինթեզ արտադրում է բույսերի համար օգտակար շաքարներ, սպառում է ածխաթթու գազ (CO2) և արտադրում է թթվածնի կողմնակի արտադրանք (O2): Այս տեսակը կարևոր է շնչառության համար, քանի որ այն հակադրվում է գազի փոխանակմանը:
  • Անօքսիգեն ֆոտոսինթեզ, ֆոտոսինթեզի մի տեսակ, որը չի արտադրում թթվածին (O2), բայց օգտագործում է արևի լույսը ջրածնի սուլֆիդի (H2S) մոլեկուլները քայքայելու համար։ Այս կերպ այն ծծումբ է արձակում շրջակա միջավայր կամ այն ​​կուտակում է բակտերիաների մեջ, որոնք կարող են տեղափոխել ծծումբ:

Домашняя работа (Русский) || 04.12.2022

Домашнее задание: докончить начатую в классе работу в блогах. Написать о какой-либо интересной достопримечательности Санкт -Петербурга, уметь рассказать на уроке.

Петербург – город, способный удивлять. Европейский стиль в нем сочетается с русским шармом, строгость дворцовой архитектуры с необычной декоративностью православных соборов.


Екатерининский Парк в городе Пушкин

В Санкт-Петербурге очень много парков, где можно замечательно провести время, прогуливаясь с детьми или друзьями. Но есть и нечто особенное. Правда, располагается оно не в самой северной столице, а в пригороде. Речь идет о Екатерининском Парке.

Он находится в городе Пушкин. Это действительно уникальное место. Его огромная территория (более 100 гектар) разделяется на две части: регулярный  и пейзажный парки.

В самом центре находится Большое озеро, на котором и в наши дни можно замечательно прокатиться на пароме по водной глади и оказаться на самом настоящем острове!

Екатерининский Дворец

Реставраторы потрудились на славу. После разрухи времен отечественной войны, когда от здания практически ничего не осталось, в настоящее время более половины комнат воссозданы. И многочисленные туристы со всех уголков планеты с восхищением смотрят на эту рукотворную красоту.

А когда ты попадаешь в знаменитую янтарную комнату, тут уж все разговоры прекращаются. Остается только восторг.

Собор Спаса-на-Крови — удивительный храм-памятник

С одной стороны, это храм с интригующей историей, возведенный на месте убийства, с другой, яркое, праздничное сооружение, приковывающее к себе взгляд всех, кто хотя бы раз его увидел.

Мимо него невозможно пройти, он притягивает, завораживает и не разочаровывает! А то, что нам довелось увидеть внутри вообще не поддается никакому описанию.

Музей восковых фигур в Петербурге в Петропавловке

В настоящее время в Петропавловской крепости расположено огромное количество музеев и выставок. Они находятся в многочисленных исторических зданиях.

Внутри мы оказываемся в небольшом двухэтажном помещении. Все восковые персонажи расположены достаточно близко друг ко другу. Но самое интересное, что к каждому из них можно подойти вплотную, внимательно рассмотреть тончайшие черты лица, ну и, конечно же, сфотографироваться.Видимо из-за того, что музей располагается в Петропавловской крепости, здесь, в основном, представлены персонажи, связанные с историей России. Это цари и императоры, полководцы и поэты, а также те персонажи, кому пришлось побывать в заключении в Петропавловской крепости.

Լեոնարդո Դա Վինչի, հետաքրքիր փաստեր || Անհատական նախագիծ

Լեոնարդոն Դա Վինչին աշխարհի ամենայուրահատուկ մարդկանցից էր, ով բացի նկարչից համարվում էր նաև գիտնական, երաժիշտ, ստեղծագործ, մաթեմատիկոս, ինժեներ, գյուտարար և այլն։

Այս նյութում ներկայացնելու եմ տարբեր հետաքրքիր փաստեր հանրահայտ Լեոնարդո դա Վինչիյի ստեղծած գյուտերի, նկարների և այլ բաների մասին։


Ինչպես գիտեք բացի նկարելուց Լեոնարդո Դա Վինչին ստեղծել է նաև տարբեր և իրականում շատ հետաքրքիր իրեր։

1)Օրնիտոպտեր

Այն ժամանակ մարդիկ նույնպես երազում էին թռչել և իտալացի գյուտարարը նույնպես դրա մասին մտածում էր։ Այդ գաղափարով ոգեշնչվելով, դատելով Դեդալի միֆերին, օրնիտոպտերը իրենից ներկայացնում էր թևերի սիստեմա, որոնք շարժվում էին մարդու մկանային ուժով, այսինքն՝ ոտնակներով։ Սակայն իրականում, ժամանակակից գիտնականները պարզել են, որ նման թռչող սիրտը երբեք չէր կարողանալ թռիչք կատարել:

2)Տանկ

Լեոնարդոն այս սարքը կարող էր լինել բավականին կենսունակ, համենայն դեպս իրականում դա կարելի էր ստեղծել։ Նրա կառուցվածքի մեջ գերբնական ոչինչ չկար, Լեոնարդոյի ստեղծած տանկը կառքի պես մի բան էր՝ բոլոր կողմերից ծածկված զրահով և արտաքուստ կրիայի պատյան էր հիշեցնում։ Տանկը շարժվում էր այն ժամանակ, երբ նրա մեջ գտնվող մարդիկ ուժ էին գործադրում, որից հետո այն պետք էր զինված լիներ փոքր տրամաչափի հրացաններով։ Սակայն Լեոնարդոն չէր մտածում փոշի գազերի հեռացման խնդրի մասին,այդ իսկ պատճառով տանկի ներսում մի քանի կրակոցից հետո պարզապես շնչելու ոչինչ չէր լինի:

3)Ուղղաթիռ

Ինչպես ենթադրում էր գիտնականը, չորս անդամները պետք է պտտեին պտուտակը, որը կապահովի կառույցին վերելակ, ուստի ավելի հավանական է, որ դա նույնիսկ ուղղաթիռ չէր, այլ գիրոինքնաթիռ, որը նաև հայտնի է որպես գիրոպլան կամ գիրոկոպտեր: Պտուտակը պատրաստելու համար պետք էր բականաին հաստ և ամուր օսլայացած կտավ, որպեսզի շատ քանակությամբ օդ չմտներ մեջը։ Ճիշտ է, Լեոնարդո դա Վինչիի այս գյուտը երբեք իրականության չի վերածվել, ավելին, այս սարքը երբեք չի կարողանա օդ բարձրանալ։

4)Պրոժեկտոր

15-16-րդ դարերի վերջում Լեոնարդո դա Վինչին գրել է իր <<Ատլանտյան կոդեքս>>-ը՝ ավելի քան հազար էջանոց մոնումենտալ աշխատանք, որը աերոդինամիկայի, մաթեմատիկայի, բուսաբանության և այլ գիտությունների մասին էր։ Հենց <<Ատլանտյան Կոդեքս>>-ի մեջ է նա թողել առաջին պրոժեկտորի գծագիրը։ Իհարկե այն ժամանակ էլեկտրաէներգիա չկար, դրա համար Լեոնարդոն ստեղծել էր նրան մոմից և խոշորացույցից։ Սակայն այս սարքը հորինվել էր ոչ թե լուսավորության համար, այլ թատերական բեմադրություններում ստվերները ձևավորելու համար, ուստի այն կարելի էր անվանել ոչ թե պրոյեկտոր, այլ պրոժեկտոր:

5)Հեծանիվ

Դեռ վիճում են, թե իրականում ով է հորինել հեծանիվը, թեև այս հարցի պատասխանը կարծես թե ակնհայտ է՝ սա Լեոնարդո դա Վինչիի գյուտն է, և նա արդեն մոտ հինգ հարյուր տարեկան է։ Նրա մոդելի հեծանիվը քիչ էր տարբերվում նրանցից, որոնք այժմ վարում են, բացառությամբ, որ այն փայտից էր, և այն շատ ավելի դժվար էր կառավարել, բայց ընդհանուր առմամբ սկզբունքը նույնն էր՝ ղեկ, ոտնակ, շղթա:

6)Ռոբոտ

Ռոբոտ-ասպետը հորինվել է Լեոնարդոյի կողմից, սակայն համապատասխան գրառումներն ու գծագրերը նրա փաստաթղթերում հայտնաբերվել են միայն անցյալ դարի կեսերին։ Հագած ասպետական ​​զրահներով՝ ռոբոտը, ինչպես ենթադրվում էր, կարող էր նմանակել մարդու մարմնի տարբեր շարժումներ, որը «ծրագրավորվել» էր մալուխների և լծակների միջոցով։ Միլանի համալսարանի պրոֆեսոր Թադդեյը ստեղծել էր այդ ռոբոտի վերակառուցումը։ Հետաքրքիր փաստ, Լեոնարդո դա Վինչիի այս գյուտի որոշ առանձնահատկություններ օգտագործվել են ժամանակակից ռոբոտաշինության մեջ։

7)Ջոկոնդա

Բոլորիս էլ հաստատ հայտնի է Դա Վինչիի ամենահայտնի նկարներից մեկը՝ Մոնա Լիզան։ Այս նկարի վերաբերյալ գտել եմ բավականին հետաքրքիր փաստ, որտեղ ասվում է, որ ԱՄՆ-ի գիտնականները մանրակրկիտ ուսումնասիրել են Ջոկոնդայի խորհրդավոր ժպիտը։ Նոր համակարգչային սարքավորումների միջոցով նրանք կարողացան հասկանալ, թե ինչ էմոցիաններ էր այդպես ասած նա կրում։ Ըստ իրենց տվյալների, այն պարունակում էր՝ 83% երջանկություն, 9% անտեսում, 6% վախ և 2% վախ։


Աղբյուրներ՝

Առաջին

Երկրորդ

Առաջադրանքներ||(Իրավունք)

  • Դպրոցում աշխատող յուրաքանչյուր մանկավարժական աշխատող ուսուցի՞չ է։ Ինչո՞ւ։

Յուրաքանչյուր մանկավարժական աշխատող չի կարող համարվել ուսուցիչ , քանի որ դպրոցում կարող են աշխատել տարբեր գործառույթներ իրականացնող մանկավարժական աշխատողներ, իսկ ուսուցիչը սովորողների կողմից առարկայական ծրագրերի յուրացումը դասապրոցեսի միջոցով ապահովող և այդ գործընթացի համար անմիջականորեն պատասխանատու մանկավարժական աշխատողն է։

  • Դպրոցում աշխատող յուրաքանչյուր ուսուցիչ մանկավարժական աշխատո՞ղ է։ Ինչո՞ւ։

Այո, մանկավարժական աշխատող է, քանի որ նա ուսուցման մեթոդների կիրառման միջոցով համապատասխան գիտելիքների, հմտությունների, կարողությունների ձեռքբերմանը, արժեքային համակարգի ձևավորմանը նպաստող և (կամ) դրանք ապահովող ուսումնական հաստատության աշխատակից է

  • Հանրակրթական ուսումնական հաստատության տնօրենը, փոխտնօրենը մանկավարժակա՞ն, թե վարչական աշխատողներ են։

Ենթադրում եմ և՛ մանկավարժական և՛ վարչական աշխատողներներ են, եթե համապատասխան որակավորման դեպքում համատեղության կարգով  ունեն  շաբաթական մինչև ութ դասաժամ ուսումնական ծանրաբեռնվածություն:

  • Հանրակրթության մասին օրենքի 25-րդ հոդվածի 4-րդ կետում գրված է․ «4. Պետական ուսումնական հաստատության մեկ դրույքով պաշտոնավարող վարչական աշխատողը համապատասխան որակավորման դեպքում համատեղության կարգով կարող է ունենալ շաբաթական մինչև ութ դասաժամ ուսումնական ծանրաբեռնվածություն:» Կարելի՞ է այդ վարչական աշխատողին համարել ուսուցիչ։

Ըստ սահմանված կարգի կարելի է համարել ուսուցիչ: