Ավետիք Իսահակյանի «Սաադիի վերջին գարունը» ստեղծագործությունից ընտրում ենք մի քանի նախադասություն, հանում այնտեղ եղած գոյականները, ածականները, թվականները, դերանունները, բայերը:
Թեև շատ էր ծերացել Սաադին, սակայն նրա հոգին այրերով և ականջով երազի՝ տեսնում էր ու լսում աշխարհի չքնաղ իրերն ու ձևերը, երգերն ու լռությունը անհայտ ոլորտների, որովհետև տակավին զրույց էր աճում նրա հետ բանաստեղծության կախարդ ոգին — Զմրուխտ թռչունը, որ իր հավերժական բույնն էր կերտել Կաֆ լեռան գագաթին, աստղերի մեջ…
Երգում էին բլբուլները՝ գորշ զգեստ հագած և լուսեղեն աչուկներով երգում էին իրենց դյութական սիրո կրակով կրակված,— ու երգում էին Սաադիի սրտի մեջ։
Տեսավ իմաստուն փղերին, որ խորհում են մթին ջանգյալների մեջ։
————————————————————————————————————————————————————
Գոյականներ
Ածականներ
Թվականներ
Դերանուններ
Բայեր
Մարիա Շոկարյան 