Այնպիսի պատմություն գրի՛ր, որ հետևյալ հետևություններից մեկն արվի:
- Սուտասանը որ իմանա՝ սուտը բռնող չկա, ի՛նչ ասես կհնարի:
- Մարդուն ըստ իր արարքի են ճանաչում:
- Իր աչքի գերանը չի տեսնում, ուրիշի աչքի շյուղն է տեսնում:
- Այս պատմությունը պատմեցի, որ չվախենաք անծանոթ քաղաքում «կորչելուց»:
- այլ
Մարդուն ըստ իր արարքի են ճանաչում կամ մի վստահեք բոլորին
Բարև բոլորին։ Ես Ալիսան եմ։ Այսօր ես ցանկանում եմ ձեզ պատմություն պատմել իմ կյանքից, որպեսզի միշտ զգույշ լինեք այն մարդկանցից ում դուք չեք ճանաչում։ Մեր կուրսում եկել էր նորեկ։ Նրա անունը Ալեքս էր։ Նա շատ գեղեցիկ էր։ Առաջին հայացքից չգիտեմ ինչու ես նրան հավանեցի։ Ընդհանրապես նա շատ չէր խոսում։ Միայն պատասխանում էր դասընթացներին։ Բայց ժամանակը անցնում էր։ Ամեն օր ես ավելի էի հավանում նրան, մի խոսքով սիրահարվեցի։ Ես նրան ճիշն ասած չէի ճանաչում, բայց ես մտածում էի, որ նա շատ լավ մարդ է։ Ժամանակը անցնում էր և միշտ ես տեսնում էի, որ նա նայում է իմ աչքերին։ Այդպես շարունակվում էր մի քանի ամիս։ Բայց մի օր նա եկավ ինձ մոտ։ Ես կարմրեցի։ Նա նայեց ինձ։ Եվ կանչեց գնալ զբոսնելու։ Այդպես անցավ մեկ ամիս, բայց ես նրան այդքան էլ լավ չգիտեի, որովհետև օրը միայն քսան րոպե էին խոսում այն էլ իմ կյանքի մասին։ Չգիտեմ ինչու միշտ տարօրինակ հարցեր էր տալիս։ Մի օր նա կամչեց իր տուն ժամը ութին։ Ես համաձայնվեցի և գնացի տուն։ Նրա տունը գեղեցիկ մեծ սեփական տուն էր։ Ես գնացի և նա դիմավորեց։ Մենք մի փոքր խոսացինք։ Հետո Ալեքսը եկավ և սկսեց ինչ-որ բաներ խոսալ հեռախոսով։ Նա գնաց իր սենյակ և հետո հյուրասենյակից եկավ ինչ-որ տղամարդ դանակով։ Նա գալիս էր կարծես հոգեկան հիվանդ։ Հետո ես տեսա Ալեքսին։ Նա կանգնած էր և ուղղակի նայում էր ինձ ու ոչ մի բան չէր անում։ Այդ տղամարդը հասել էր դանակով ինձ մոտ, ես փակեցի աչքերս և եկան ոստիկաները։ Իրենց հետևն էլ տես իմ ամենալավ ընկերուհուս։ Ալեքսինև և այդ տղամարդուն ձեռփակալեցին։ Պարզվում է նրանք հանցագործներ էին և սպանում տարբեր մարդկանց։ ԻՆչի նպատակով դեռ պարզ չէ։ Շատ շնորհակալ եմ իմ ամենալավ ընկերուհուն, որ միշտ հետևում էր Ալեքսին կարծելով, որ նա երբեք իրեն ցույց տվել։ Իսկ ես ուզում եմ ասել, որ մարդու արտաքինով ոչինչ չես կարող ասել և մինչև ընկերանալը ճանաչեք նրան։