🧩«Մխիթար Սեբաստացի» կրաթահամալիր, Ավագ դպրոց 9 — 6 դասարան📗
1)Jo is in a half – marathon race.
2)The four friends want to go and watch the race.
3)They think the race stars at 11 o`clock.
4) They ask a woman for directions to Golden Park.
5) When they get to the park, the race is finished.
6) Jo is very happy to see four friends.
Kate says – Really? Great – let` s go watch her.
Mark says — wait a minute. Where are we.
Darren says – I have no idea.
Jo says – Thanks – but actually, the race is over. It started at 8:00.
Ջոան Ռոուլինգ
Բարդ Բիդլի հեքիաթներից
ՀԱՋՈՂՈՒԹՅԱՆ ՓԵՐՈՒ ՇԱՏՐՎԱՆԸ
Լեռան բարձունքին էր հաջողության փերու շատրվանը, կախարդական պարտեզում՝ շրջափակված բարձր պարիսպով ու պաշտպանված ուժեղ կախարդանքով։Եւ միայն տարին մեկ անգամ՝ ամենաերկար օրը, հնարավորություն էր տրվում որեւէ անհաջողակի պայքարել ու հասնել շատրվանին։ Շատրվանում լողացողին տրվում էր հաջողության մի ամբողջ կյանքի պաշար։Նշանակված օրը հարյուրավոր մարդիկ թագավորության տարբեր ծայրերից հավաքվում էին պարտեզի պարիսպի մոտ։ Դեռ լույսը չբացված տղամարդիկ ու կանայք, հարուստներն ու աղքատները, երիտասարդներն ու ծերերը, կախարդական արվեստներին տիրապետողներն ու սովորական մահկանացուները հավաքում էին պարտեզի մոտ, յուրաքանչյուրը հույս ունենալով, որ հենց նա է իրավունք վաստակելու մտնել պարտեզ։Ու մինչ սպասում էի լույսը բացվելուն, երեք կախարդ, յուրաքանչյուրը վշտի իր բեռով, ծանոթացան ու պատմեցին իրենց տառապանքի պատմությունը։Առաջին կինը, Էյշա անունով, անբուժելի հիվանդություն ուներ։ Նա հույս ուներ, որ շատրվանը կվերացնի հիվանդությունը ու կերաշխավորի իրեն երկար տարիների երջանիկ կյանք։Երկրորդին՝ Ալթիդային, թալանել էր չար կախարդը՝ նրանից վերցնելով տունը, ոսկին ու կախարդական փայտիկը։ Նա հույս ուներ, որ շատրվանը կվերադարձնի իրեն իր հարստությունները։Երրորդին՝ Ամատային, սիրած տղան էր լքել, ու նա հույս ուներ, որ շատրվանը կբուժի իր սրտի վերքերը։Խղճացին կանայք իրար ու որոշեցին, որ եթե հնարավորություն լինի, կմիավորվեն ու կփորձեն երեքով հասնել շատրվանին։Արեւի առաջին շողի հետ պարսպի վրա ճեղքեր հայտնվեցին։ Ամբոխը մղվեց դեպի պարիսպը՝ յուրաքանչյուրը ճչալով շատրվանից օրհնություն ստանալու իր պատճառը։Ճեղքից դուրս եկած սողացող բույսերը փաթաթվեցին առաջին կախարդ Էյշային ու ձգեցին նրան ներս։ Նա բռնեց երկրորդ կախարդ Ալթիդայի դաստակից, Ալթիդան էլ բռնեց Ամատային, վերջինիս զգեստի ծայրն էլ կպավ ընկճված տեսքով ասպետին, ով նստած էր ոսկրոտ ձիու վրա, ու բույսերը քաշեցին այս բոլորին ճեղքից ներս։Կատաղի ճիչերը լցրեցին առավոտյան օդը, հետո լռություն տիրեց, ու պարիսպի ճեղքը փակվեց։
Էյշան եւ Ալթիդան բարկացան Ամատայի վրա, որ պատահաբար իր հետ էր բերել ասպետին։― Միայն մեկը կարող է լողանալ Շատրվանի մեջ։ Առանց այս մեկին հաշվի առնելու էլ բավականին բարդ կլինի որոշել, թե մեզանից որ մեկը կլինի դա։Հիմա, պարոն Դժբախտը, այսպես էր հայտնի ասպետը, պարտեզից դուրս, հասկացավ, որ կանայք կախարդներ են, ու կախարդություն չիմանալով՝ հույս չուներ հաղթել երեք կանանց ու հասնել շատրվանին։ Այպիսով նա հայտնեց, որ մտադիր է դուրս գալ պարտեզից։Այդ ժամանակ Ամատան էլ բարկացավ․
― Թուլամորթ, ― մեղադրեց նրան, ― հանի՛ր սուրդ,եւ օգնի՛ր մեզ հասնել նպատակին։
Այսպիսով, երեք կախարդները ու դժբախտ ասպետը առաջ շարժվեցին կախարդված պարտեզում, որտեղ առատորեն աճում էին հազվադեպ խոտաբույսեր, մրգեր, ծաղիկներ։ Նրանք չհանդիպեցին որեւէ խոչընդոտ, մինչեւ շատրվանի բլին հասնելը։Բլրի ստորոտին հրեշավոր Որդ էր նստած՝ տռզած ու կույր։ Երբ նրանք մոտեցան, Որդը շրջեց իր կեղտոտ երեսը նրանց կողմ ու արտասանեց։ «Տվեք ինձ ձեր ցավի ապացույցը»: Պարոն Դժբախտը փայլեցրեց իր սուրը ու ուզեց սպանել Որդին, բայց դրա շեղբը ճաքեց։ Հետո Ալթիդան քարեր էր նետում Որդի վրա, իսկ Էյշան ու Ամատան փորձեցին բոլոր բառերը, որ կարող էր մեղմել կամ մուտք դառնալ իրենց համար, բայց թե նրանց կախարդական փայտիկները, թե Ալթիդայի քարերը եւ թե ասպետի ճաք տված սուրը անզոր էին․ Որդը թույլ չէր տալու առաջ շարժվել։Արդեն կեսօրին մոտ էր ու Էյշան անհուսությունից սկսեց լալ։ Որդը խմեց նրա այտերով հոսող արցունքները։ Ոլորվելով մտավ իր բունը՝ հողի մեջ, ու ճանապարհը կրկին բացվեց նրանց առաջ։Ուրախանալով Որդի անհետացումից՝ երեք կախարդներն ու ասպետը սկսեցին բարձրանալ բլուրը, վստահ լինելով, որ մինչ մութն ընկնելը կհասնեն շատրվանին։Լանջի վրա՝ կես ճանապարհին, նրանց առաջ բացվեցին գետնին փորագրված բառերը։«Տվե՛ք ձեր աշխատանքի պտուղը»: Պարոն Դժբախտը հանեց իր միակ դրամը ու դրեց խոտին, բայց այն գլորվեց մի կողմ ու կորավ։ Երեք կախարդն ու ասպետը շարունակեցին բարձրանալ, բայց ուր էլ նրանք գնային, ժամանակը անցնում էր, բայց առաջընթաց չէր լինում, ու փորագրածն էլ միշտ դուրս էր գալիս դիմացները։Արեւը արդեն մոտենում էր հորիզոնին, ու Ալթիդան սկսեց ավելի արագ քայլել ու շատ ավելի շատ ջանք դնել բարձրանալու համար, քան մյուսները։
― Խիզախություն, ընկերներ, ու տեղի չտալ, ― սրբելով ճակատի քրտինքը ասաց Ալթիդան։
Քրտինքը կաթեց գետնին, գրությունը անհետացավ ու նրանք կարողացան առաջ շարժվել։Երկրորդ խոչընդոտի հաղթահարումով ոգեւորված՝ նրանք շտապեցին վերեւ բարձրանալ։ Այնքան բարձրացան, մինչեւ երեւաց բյուրեղի նման փայլփլող շատրվանը։Բայց մինչ շատրվանին հասնելը՝ նրանք հասան ջրի շիթի, որը փակում էր նրանց ճանապարհը։ Ջուրը մաքուր էր, ու հատակին՝ հարթեցրած քար էր, վրան գրված․«Տվեք ձեր անցյալի հարստությունը»: Պարոն Դժբախտը փորձեց անցնել հոսանքի միջով՝ պաշտպանվելով իր վահանով, բայց այն չօգնեց։ Երեք կախարդները հանեցին նրան ջրի միջից, ու փորձեցին իրենք անցնել, բայց չստացվեց, իսկ այդ ժամանակ արեւն արդեն մայր էր մտնում։Նրանք սկսեցին մտածել, թե ինչ կարող է նշանակել քարի վրա գրվածը ու Ամատան առաջինն էր, ով հասկացավ։ Վերցնելով իր կախարդական փայտիկը՝ նա հանեց սիրած տղայի հետ կապված բոլոր հիշողությունները ու տվեց ջրին։ Ջրի շիթը հեռացավ, քարերը անհետացան, ու երեք կախարդներն ու ասպետը կարողացան բարձրանալ բլրի գագաթ։Շատրվանը առկայծեց նրանց առաջ, նրանք տեսան ավելի հազվադեպ ծաղիկներ ու բույսեր։ Երկինքը կարմրել էր, ու ժամանակն էր որոշել, թե իրենցից ով պետք է լողանա շատրվանում։Մինչ նրանք կկայացնեին որոշումը, Էյշան ուժասպառ ընկավ գետնին։ Նա մահամերձ էր։Նրա ընկերները փորձեցին նրան տեղափոխել շատրվանի մեջ, բայց նա հոգեվարքի մեջ էր, ու արգելեց նրանց դիպչել իրեն։Ալթիդան հավաքեց բուժիչ խոտաբույսեր, պատրաստեց դրանք ու տվեց Էյշային։ Հանկարծ Էյշան կարողացավ կանգնել, նույնիսկ ավելին՝ նրա անբուժելի հիվանդության բոլոր նշանները վերացան։
― Ես բուժվեցի, ― հուվեց նա, ― ես շատրվանի կարիքը չունեմ, ― թող Ալթիդան լողանա։
Բայց Ալթիդան զբաղված էր այլ խոտաբույսեր հավաքելով։
― Եթե ես կարողացա այդ հիվանդությունը բուժել, ապա ես կկարողանամ գումար վաստակել՝ մարդկանց բուժելով։ Թող Ամատան լողանա։
Պարոն Դժբախտը ձեռքի շարժումով առաջ թողեց Ամատային դեպի Շատրվան։ Բայց նա թափ տվեց գլուխը։ Ջրի հոսքը մաքրել էր նրա ողջ ձգտումն ու ցավը, ու նա հասկացել էր, որ դաժան էր տղան ու ինքը պիտի երջանիկ լինի, որ նրա հետ չէ։
― Բարի մարդ, դուք պիտի լողանաք, ձեր ասպետական վարմունքի համար, ― դիմեց նա պարոն Դժբախտին։
Այսպիսով, մայր մտնող արեւի շողերի ներքո ասպետը լողացավ շատրվանի մեջ։Արեւը վերջին շողերը անհետացան, ու ասպետը դուրս եկավ շատրվանից, ծնկի իջավ Ամատայի առջեւ, ով իր կյանքում տեսած ամենաբարի ու ամենագեղեցիկ կինն էր։ Երջանկյությամբ լի նա խնդրեց Ամատայի ձեռքը, ու Ամատան էլ հասկացավ, որ գտավ արժանավոր տղամարդ։Երեք կախարդն ու ասպետը իջան բլրից միասին, ձեռք ձեռքի տված, եւ բոլոր չորսն էլ ապրեցին երկար ու երջանիկ, ու նրանցից ոչ մեկ երբեւէ չիմացավ, ու չենթադրեց անգամ, որ շատրվանի ջուրը կախարդական չէր։
Սա էլ կարդալու և իմանալու համար:
Դերը Հարրի Փոթերի մասին վիպաշարում
Բարդ Բիդլի հեքիաթների ժողովածուն առաջին անգամ «Հարրի Փոթերը և Մահվան պարգևները» գրքում հիշատակվում է որպես ֆունկցիոնալ գիրք՝ այսինքն գիրք, որի ստեղծվելը հարկավոր է գրքի հիմնական սյուժեն լրացնելու համար: Ալբուս Դամբլդորը՝ Հոգվարթս մոգության և կախարդության դպրոցի տնօրենը, գիրքը կտակում է Հերմիոնա Գրեյնջերին: Ահա այդ հատվածը համանուն ֆիլմից: Ըստ Ռոն Ուիզլիի՝ գիրքը կախարդական աշխարհում շատ հայտնի հեքիաթների ժողովածու էր, որով դաստիարակվում էին կախարդ մանուկները, չնայած Հարրի Փոթերը և Հերմիոնա Գրեյնջերը ոչինչ չէի լսել այդ գրքի մասին, քանի որ ստացել էին մագլական դաստիարակություն:
Հերմիոնան գիրքը ստանում է Դամբլդորի կամքով, որը գեղարվեստական գրքի բնօրինակի հրատարակության պատճենն էր: Գիրքը ներկայացվում է որպես հին տեսք ունեցող փոքրիկ գիրք: Նովելում ասվում էր, որ ժողովածուի մեջ կար մի սիմվոլ՝ Մահվան պարգևների նշանը:
Գրքի միջոցով եռյակը՝ Հերմիոնան, Ռոնը և Հարրին ծանոթանում են Մահվան պարգևների հետ: Գրքում «Երեք եղբայրների հեքիաթի» մոտ Հերմիոնան նկատում է մի նշան, որի մասին եռյակին պատմում է Քսենոֆիլիուս Լավգուդը: Նշանի եռանկյունը խորհրդանշում է Անտեսանելիության թիկնոցը, շրջանը՝ Վերակենդանացնող քարը, գիծը՝ Ավագ փայտիկը: Դրան կանդրադառնանք հաջորդ շաբաթ:
Այս երեք արտեֆակտները պատկանում էին Պևերել եղբայրներին, հետագայում պարզվում է, որ նրանք Հարրի Փոթերի և Վոլան դե Մորտի նախնիներ են: Վեպի վերջում Ալբուս Դամբլդորը նույնպես հաստատում է Հարրիի կապը Պևերելների հետ և ասում է, որ երեք եղբայրները, ըստ էության, կարող են երեք արտեֆակտների ստեղծագործողները լինել:
Գրքի ներածության մեջ Ջոան Ռոուլինգը հայտնում է, որ հեքիաթների հեղինակ Բարդ Բիդլը ծնվել է Յորքշիրում և ապրել է 15-րդ դարում:
Լրացուցիչ կրթություն
Ջոան Ռոուլինգը ծնվել է հուլիսի 31 1965։ Մանկության տարիներին Ռոուլինգը հաճախ է գրել ֆանտաստիկ պատմություններ, որոնք, սովորաբար, նա կարդում էր իր քրոջ համար։ Նա պատմում է, որ առաջին անգամ նա իր քրոջ համար պատմվածքը գրել էր հինգ վեց տարեկանում մի նապաստակի մասին։Երբ նա դեռ դեռահաս էր նրա տատիկը նրան դասական բանասիրությունն էր սովորեցրել։ Հարցազրույցի ժամանակ Ռուլինգը ասել էր, որ նա առանձնահատուկ երջանիկ չէր, այդ ժամանակաշրջանները նրա համար սարսափելի էր։ Մայրը հիվանդ էր, իսկ հոր հետ նա չէր խոսում։ 1990 թվականին, երբ Ջոան Ռոուլինգի իր ընկերոջ հետ տեղափոխվում էր Մանչեսթեր իրենց գնացքը չորս ժամ դադար էր տվել նա որոշեց գրել մի տղայի մասին, որը հաճախում էր կախարդությունների դպրոց։ Նա իսկապես չգիտեր ինչպես եկավ այդ միտքը։ Նա գնացքում գրիչ չուներ և այդպես նա գնացքի մեջ նստած մտածում էր։ Նա վեղ տարեկանից պատմվախքներ էր գրում, սակայն այդպիսի միտք չուներ։ Երբ հասան տուն նա անմիջապես սկսեց գրել։Նույն թվականին նրա մայրը մահացավ, նա նույնիսկ իր մորը չէր պատմել Հարրի Փոթերի մասին։ Մոր մահը ազդեց րա վեպի վրա, որի պատճառով նա ավելի մանրամասն է նկարագրել Հարրի ծնողների կորուստը, քանի որ զգացել էր այդ ծանր իրողությունը։ 1995 թվականին Ռոուլինգը ավարտեց «Հարրի Փոթերը և Փիլիսոփայական քարը» ձեռագիր վեպը, որը տպագրվել է հենց իր կողմից մի հին գրամեքենայով։ Այդպես նա սկսեց գրել Հարրի Փոթերի մասին տարբեր գրքեր։ 2004 թվականին Forbes ամսագիրը Ռոուլինգին անվանեց առաջին մարդը, ով միլիարդատեր է դարձել գիրք գրելով։
Օգտվելով համացանցային՝ հայերեն և օտարալեզու աղբյուրներից՝ գրում ենք հետևյալ փոթթերյան բառերի բացատրությունները.
Մագլ — ոչ կախարդ:
Դեմենտոր, չար արարած լինելը Հարի Փոթերի պատմություններում:
Քվիդիչ թռչող գնդակով, ավելներ հեծած տասնչորս խաղացողներով մարզաձև։
Աքլորիկ, ոսկե կատարիկ
Լինում է չի լինում մի կատու, մի կեռնեխ և մի աքլորիկ ոսկե կատարիկ։ Ապրում էին նրանք անտառում, մի խրճիթում։Կատուն և կեռնեխը միշտ գնում են անտառ փայտ կտռելու, իսկ աքլորին թողնում էին տանը մենակ։
Գնում են և պատժում են նրան։
Տեսավ աղվեսը, որ կատուն ու կեռնեխը տանը չեն և նա սկսեց քիչ քիչ մոտենալ խրճիթին , նստեց պատուհանի մոտ և սկսեց երգել:
Ոսկե կատարիկ,
Փապլիկ մորուք,
Նայի պատուհանից,
Կտամ քեզ ոլոռ:
Աքլորը գլուխը հանեց պատուհանից: Աղվեսը բռնեց նրան ճանկերով և տարավ նրան իր փոսը:
Գոռաց աքլորիկը.
Տանում է ինձ աղվեսը,
Մութ անտառներով,
Արագ լճերով,
Հսկա սարերով,
Կատու կեռնեխ, օգնեցեք!
Կատուն ու կեռնեխը լսեցին, սլացան ու վերցրեցին աքլորին աղվեսից: Մյուս անգամ , երբ կատուն ու կեռնեխը գնացին փայտ կտռելու ու էլի պատժում են:
— Իսկ հիմա աքլոր չնայես պատուհանից, մենք հեռու կգնանք և չենք լսի քո ձայնը:
Նրանք գնացին, իսկ աղվեսը նորից եկավ խրճիթի մոտ:
Ոսկե կատարիկ,
Փապլիկ մորուք,
Նայի պատուհանից,
Կտամ քեզ ոլոռ:
Աքլորը նստել չի շարժվում: Իսկ աղվեսը նորից:
Վազեցին երեխաները,
Ցանեցին ցորեն,
Հավերը կերան,
Աքլորներին չտվեցին:
Աքլորը հանեց գլուխը դուրս:
Աղվեսը բռնեց նրան ճանկերով և տարավ նրա փոսը:
Աքլորը սկսեց աղաղակել:
Մութ անտառներով,
Արագ լճերով,
Հսկա սարերով,
Կատու կեռնեխ, օգնեցեք!
Կատուն ու կեռնեխը լսեցին ու սլացան օգնելու. Կատուն վազում է, կեռնեխը թռչում է: Հասան աղվեսի մոտ, կատուն խփում, կեռնեխը կտցահարում էր ու վերցրեցին աքլորին:
Մի քանի օր հետո կատուն ու կեռնեխը գնացին փայտ կտռելու: Գնալիս պատժում են աքլորին:
Չլսես աղվեսին, չնայես պատուհանից, մենք հեռու ենք գնալու, չենք լսի քո ձայնը:
Ու գնացին կատուն ու կեռնեխը հեռու անտառ փայտ կտռելու: Աղվեսը նորից եկավ, նստեց պատուհանի մոտ ու սկսեց երգել:
Ոսկե կատարիկ,
Փապլիկ մորուք,
Նայի պատուհանից,
Կտամ քեզ ոլոռ:
Աքլորը նստել ու չի խոսում: Իսկ աղվեսը նորից:
Վազեցին երեխաները,
Ցանեցին ցորեն,
Հավերը կերան,
Աքլորներին չտվեցին:
Աքլորը լռում է, իսկ ազվեսը նորից:
Վազեցին մարդիկ,
Ընկույզներ լցրեցին,
Հավերը կերան,
Աքլորներին չտվեցին:
Աքլորը նայում է պատուհանից:
Աղվեսը վերցնում է աքլորին ու տանում նրա փոսը, մութ անտառներով, արագ գետերով, հսկա սարերով:
Ինչքան աքլորը գոռում էր կատուն ու կեռնեխը չէին լսում: Իսկ երբ եկան տուն տեսան աքլորը չկա:
Վազեցին կատուն ու կեռնեխը աղվեսի հետքերով: Կատուն վազում է, կեռնեխը թռչում է: Եկան աղվեսի փոսի մոտ: Կատուն սկսեց նվագել գուսելցի։
Աղվեսը լսում է երաժշտությունը և մտածում է․
Հիմա տեսնեմ ով է սենց լավ գուսելցիի վրա նվագում։
Աղվեսը ելավ իր փոսից ու հետո միանգամից կատուն ու կեռնեխը սկսեցին խփել, ծեծել աղվեսին։ Գցեցին մի կողմ աղվեսին և վերցրեցին աքլորին ու գնացին տուն։
Жили-были кот, дрозд да петушок — золотой гребешок. Жили они в лесу, в избушке. Кот да дрозд ходят в лес дрова рубить, а петушка одного оставляют.
Уходят — строго наказывают:
— Мы пойдем далеко, а ты оставайся домовничать, да голоса не подавай; когда придет лиса, в окошко не выглядывай.
Проведала лиса, что кота и дрозда дома нет, прибежала к избушке, села под окошко и запела:
— Петушок, петушок,
Золотой гребешок,
Масляна головушка,
Шелкова бородушка,
Выгляни в окошко,
Дам тебе горошку.
Петушок и выставил головку в окошко. Лиса схватила его в когти, понесла в свою нору.
Закричал петушок:
— Несет меня лиса
За темные леса,
За быстрые реки,
За высокие горы…
Кот и дрозд, спасите меня!..
Кот и дрозд услыхали, бросились в погоню и отняли у лисы петушка.
В другой раз кот и дрозд пошли в лес дрова рубить и опять наказывают:
— Ну, теперь, петух, не выглядывай в окошко, мы еще дальше пойдем, не услышим твоего голоса.
Они ушли, а лиса опять прибежала к избушке и запела:
— Петушок, петушок,
Золотой гребешок,
Масляна головушка,
Шелкова бородушка,
Выгляни в окошко,
Дам тебе горошку.
Петушок сидит помалкивает. А лиса — опять:
— Бежали ребята,
Рассыпали пшеницу,
Курицы клюют,
Петухам не дают…
Петушок и выставил головку в окошко:
— Ко-ко-ко! Как не дают?!
Лиса схватила его в когти, понесла в свою нору.
Закричал петушок:
— Несет меня лиса
За темные леса,
За быстрые реки,
За высокие горы…
Кот и дрозд, спасите меня!..
Кот и дрозд услыхали, бросились в погоню. Кот бежит, дрозд летит… Догнали лису — кот дерет, дрозд клюет, и отняли петушка.
Долго ли, коротко ли, опять собрались кот да дрозд в лес дрова рубить. Уходя, строго-настрого наказывают петушку:
— Не слушай лисы, не выглядывай в окошко, мы еще дальше уйдем, не услышим твоего голоса.
И пошли кот да дрозд далеко в лес дрова рубить. А лиса — тут как тут: села под окошечко и поет:
— Петушок, петушок,
Золотой гребешок,
Масляна головушка,
Шелкова бородушка,
Выгляни в окошко,
Дам тебе горошку.
Петушок сидит помалкивает. А лиса — опять:
— Бежали ребята,
Рассыпали пшеницу,
Курицы клюют,
Петухам не дают…
Петушок все помалкивает. А лиса — опять:
— Люди бежали,
Орехов насыпали,
Куры-то клюют,
Петухам не дают…
Петушок и выставил головку в окошко:
— Ко-ко-ко! Как не дают?!
Лиса схватила его в когти плотно, понесла в свою нору, за темные леса, за быстрые реки, за высокие горы…
Сколько петушок ни кричал, ни звал — кот и дрозд не услышали его. А когда вернулись домой — петушка-то нет.
Побежали кот и дрозд по лисицыным следам. Кот бежит, дрозд летит… Прибежали к лисицыной норе. Кот настроил гусельцы и давай натренькивать:
— Трень, брень, гусельцы,
Золотые струночки…
Еще дома ли Лисафья-кума,
Во своем ли теплом гнездышке?
Лисица слушала, слушала и думает:
«Дай-ка посмотрю — кто это так хорошо на гуслях играет, сладко напевает».
Взяла да и вылезла из норы. Кот и дрозд ее схватили — и давай бить-колотить. Били и колотили, покуда она ноги не унесла.
Взяли они петушка, посадили в лукошко и принесли домой. И с тех пор стали жить да быть, да и теперь живут.
2. Դերային տարբերակով ձայնագրում ենք մեր ուսումնասիրած հեքիաթներից որևէ մեկը:
3. Տեսանյութ ենք պատրաստում, որտեղ մեկնաբանում ենք մեր ուսումնասիրած հեքիաթներից որևէ մեկը, խոսում հերոսների և այն մասին, թե ինչ է այն սովորեցնում:
4. Գրում ենք աշխատանք, որտեղ պատմում ենք մեզ ծանոթ հեքիաթներում հանդիպած կախարդական իրերի ու էակների մասին: Համեմատում ենք նրանց իրար հետ:
Հեքիթաների մեջ մեզ շատ շուտ են հանդիպում կախարդական էակները և իրեր։ Օրինակ կախարդական էակ է <<Մոխրոտ>> հեքիաթի մեջ կախարդական փերին ով օգնեց Մոխրոտին։ Կախարդական էակ է <<Եդեմական ծաղիկ>> հեքիաթում Սիպտակ դևը։ Նա ընդհակառակը չար էր։Եթե Կախարդական փերին և Սիպտակ դևը համեմատենք տարբերվում են նրանով,որ կախարդական փերին բարի է, իսկ Սիպտակ դևը չար։
Կախարդական իրերը լինում են տարբեր։ Օրինակ <<Գեղեցիկ Վասիլիսա>> հեքիաթում կախարդական իր է տիկնիկը։ Նա շատ է պետք գալիս Վասիլիսային։ Այդ տիկնիկը Վասիլիսայի մայրիկի նվիրած տիկնիկն է։ Կարծում եմ, որ եդեմական ծաղիկը նույնպես կախարդական էակ է։
5. Գրում ենք նամակ մեր ուսումնասիրած հեքիաթների հերոսներից մեկին, օրինակ` Ձախորդ Փանոսին, Քաջ Նազարին, Մոխրոտին:
Բարև Ձախորդ Փանոս։ Ինչպես ես։ Ուզում եմ քեզ մի խուրհուրդ տալ, որ պետք կգա քեզ։ Պետք չէ հույսը դնել միայն բախտին։ Պետք է լինել խելացի։ Եթե այդպես շարունակես, որ քո հույսը դնես միայն բախտի վրա ապա հաջողության չես հասնի։ Իսկ որ լինես խելացի պետք է շատ գիրք կարդալ։ Հուսով եմ օգտակար կլինի իմ խորհուրդը քեզ համար։
Երկրորդ դասաժամ
Գրում ենք «Այն, ինչ մնաց հեքիաթներից» թեմայով աշխատանք, որտեղ պատմում ենք մեր անցած հեքիաթների մասին` գրելով, թե դրանք ինչ հետք թողեցին մեր հիշողություններում, յուրաքանչյուրն ինչ սովորեցրեց, ամփոփում ենք հեքիաթների մասին սովորածը, գրում լավ տպավորված հեքիաթային հերոսների մասին:
Հեքիթաներից , որոնք մենք ուսումնասիրել ենք, ամենաշատը հավանել եմ <<Գեղեցկուհի Վասիլիսա>> հեքիաթը։ Այն ինձ համար շատ հետաքրքիր և տպավորիչ հեքիաթ է։ Այն սովորեցնում է, որ պետք է լսել մեծերի խուրհուրդները, լինել լսող զավակ։ Բոլոր հեքիթաները մեզ ինչ — որ մի բան սովորեցնում են։ Օրինակ՝ <<Ձախորդ Փանոսը>> սովորեցրեց,որ մարդը առաջինը պետք է լինի խելքով և հույսը չդնի բախտին։ <<Մոխրոտը>> հեքիաթը սովորեցնում է, որ պետք է լինել բարի հաջողությունների հասնելու համար։<<ՄԱՆԿԱԿԱՆ ԱՇԽԱՐՀԱՅԱՑՔ ԿԱՄ ԼՈՒՅՍ ՈՒ ՄՈՒԹ ԱՇԽԱՐՀՆԵՐԸ>> հեքիաթում ուղղակի Գյուլնազ տատը երեխաներին պատմում էր տարբեր պատմվածքներ մութ և ներքին աշխարհի մասին։ Որոշ հեքիաթներում նկատել եմ, որ միշտ բարին հաղթում է չարին։
Հեքիթաները մեր կյանքում շատ կարևոր են։ Հաստատ երբևիցե մեզ հեքիթաները պետք կգան և ճիշտ ուղղությամ մեզ կտանեն։ Ես համոզված եմ, որ հեքիաթները մեզ պետք կգան կյանքում։ Մտածում եմ, որ հեքիաթները պետք է լինեն ուսուցողական, բարի և ոչ սարսափելի։ Բոլոր հեքիաթները դուր են գալիս և՛ մեծերին և՛ փոքրերին։ Ով հեքիաթներ կարդա, անպայման կսիրի գրքեր կարդալ։
Ես շաատ եմ սիրում հեքիաթներ կարդալ։
Որքան ճանապարհ կանցնի գնացքը 2 ժամում, եթե գնացքը արագությունը 40կմ/ժ է:
T = 2 ժամ
V = 40 կմ/ժ
S = V x T
2 x 40 = 80
3.Найдите в тексте антонимы данных слов и словосочетаний.
Уезжать, молодой, худший, нельзя, было разрушено, обычный.
Уезжать — приезжает
молодой — древней
худший — луччший
нельзя — можно
было разрушено — строит
обычный — спицальный
4 .Грамматический материал
Перепишите предложения. Цифры запишите словами.
1. Мне лет,двенадцать а моей младшей сестре – семь.
2. В нашем классе пятнадцать мальчиков и двенадцать девочек.
3. Сегодня будет двадцать градусов тепла.
4. Занятия начинаются в девять часов утра.
5. Араму двенадцать лет, он учится в семь классе.
Hi my name is Maria. I love Autumn very much. In September is my birthday. Autumn is very beatiful and colorful season in the year. Autumn months are September, October, November.Autumn is between summer and winter. In Autumn leaves and trees change their color from green to red, yellow, orange and brown.On September 1 first children go to the school. On the 31 of October is Halloween.
Հազարամյակներ առաջ մեր հարավային հարևանն է եղել Բաբելոնի կամ Նաբաթեական թագավորությունը:Պատմական Բաբելոնը գտնվում է Միջագետքում՝ Եփրատ գետի ափին:Մ.թ.ա. XIX դարում՝ 1894 թ., Բաբելոնում թագավորություն ձևավորվեց: Այս քաղաք-պետությունը, աստիճանաբար հզորանալով, իր տարածքում ընդգրկեց Տիգրիս և Եփրատ գետերի ավազանի երկրները:Բաբելական թագավորության բնակչության մեջ մեծ թիվ էին կազմում նաև հայկական արիական ծագում ունեցող խուռիական ցեղերը:Բաբելոնի թագավորությունը հզորացավ հատկապես Համմուրաբի արքայի գահակալման տարիներին՝ մ.թ.ա. 1792-1749 թթ.:Համմուրաբին շատ նվաճումներ ունեցավ։Համմուրաբի արքան աշխարհին հայտնի առաջին օրենսդիրն է:Մ.թ.ա. 1790 թ. նա օրենքների ժողովածու կազմեց և հրապարակեց 9 մետր բարձրությամբ քարե սյան վրա:Համմուրաբիի օրենքները բաղկացած էին 282 հոդվածներից:Բաբելոնի թագավորության հզորացման վերջին շրջանը մ.թ.ա. VII դարում էր՝ Նաբուգոդոնոսոր Բ արքայի օրոք:
բ) (–11) + (+5) = -6
դ) (+15) + (–6) = +9
զ) (+31) + (–10) = +21
է) (–18) + (+7) = -11
ը) (–21) + (+8) = -13
բ) –18, +11 և –10 = -17
դ) +18, –27 և –5 = -14
բ) –15 + 8, = -7
դ) 32 + (–41) = -9
թ) –29 + 27 = -2
ծայրից բռնած, փորձում է մրցակիցներին քաշել իր կողմը։
Հաղթող է համարվում այն թիմը, որը մյուսին իրենց միջև գտնվող
և յուրաքանչյուր թիմից 2 1/2մ հեռավորություն ունեցող գծից իր
կողմը կքաշի։ Սկզբում առաջին թիմին հաջողվեց երկրորդին 2 մ
դեպի գիծը քաշել, բայց հետո երկրորդ թիմը կարողացավ 3 1/2մ
հետ գնալ։ Հաղթե՞ց արդյոք երկրորդ թիմը։
Պատ՝ ոչ
հավասարություն.
բ) –3 + -3 = –6
դ) -18 + 7 = –11
զ) -11 + 20 = 9,
է) 5 + -2 = 3
ը) 25 + -5 = 20
թ) –5 + -6 = –11
երկարությունը բարձրության 180 %-ն
է, իսկ լայնությունը` 60 %-ը։ Գտե՛ք
շենքի ծավալը։
180 x 30 : 100 = 54
60 x 30 : 100 = 18
54 x 18 x 30 = 29160
Պատ՝ 29160 սմ2
Մարիա Շոկարյան 