Թարգմանչաց տոնին նվիրված նախագծերին ընդառաջ՝ թարգմանում ենք հայերեն որևէ օտարալեզու տեքստ սիրելի թեմայով:
Chapter 1
A Stranger in Woodend
On Saturday, 31st October, 1964, a man arrived in the
village. It was late in the evening. He was looking for some…
where to stay the night. He knocked at a door and a woman
opened it.
‘Good evening, madam,’ the man said. ‘I’m sorry it’s so
late. But can you help me, please? Is there a hotel in this
village? I want to stay here tonight.’
The woman laughed. ‘A hotel? Here in Woodend? No,
sir, I’m afraid there isn’t.’
‘What a pity,’ said the man. ‘I’m a stranger here. And I
want to see your village tomorrow.’
The stranger was very polite. He was tall and had dark
hair. And he had strange green eyes.
‘Perhaps Mrs Harrison can help you,’ the woman said.
‘She has a room. Perhaps you can stay with her. Wait a
minute. I’ll get my coat, and I’ll take you there.’
The woman took the stranger to Mrs Harrison’s house.
Mrs Harrison gave him a room for the night. He was very
glad. It was the last night of October and it was cold.
The next day was Sunday. The man looked round the
village. He was very interested in the history of the village.
He met some of the villagers and asked them their names.
But he did not visit the church. That was unusual.
The church in Woodend was the most beautiful building in the
village. But the stranger was not interested in it. He did not
go to church that night with all the villagers. It was the first
Sunday evening of November.
When the villagers came out of the church, the man had gone.
Օտարը Վուդենդում
1964 թվականին, հոկտեմբերի 31-ին, շաբաթ օրը տղամարդը ժամանեց գյուղ: Դա ուշ երեկո էր: Նա ինչ-որ տեղ էր ման գալիս գիշերելու: Նա թակեց դուռը և այն բացեց մի կին:
— Բարի երեկո տիկին, — ասաց տղամարդը, — Կներեք, գիտեմ, որ շատ ուշ է, բայց կարո՞ղ եք, որ խնդրեմ ինձ օգնել․ Արդյո՞ք այս գյուղում հյուրանոց կա։ Ես ցանկանում այսօր մնալ այստեղ։
Կինը ծիծաղեց։
— Հյուրանո՞ց, այստեղ Վուդենդում։ Ոչ պարոն, վախում եմ այստեղ չկա։
— Ափսոս, — ասաց տղամարդը, — Ես այստեղ օտարական եմ և ես ցանկանում եմ վաղը տեսնել ձեր գյուղը։
Օտարականը շատ քաղաքավարի էր։ Նա բարձրահասակ էր, ուներ սև մազեր և ուներ օտար կանաչ աչքեր։
— Կարող ա տիկին Հերիսոնը ձեզ օգնի, — ասաց կինը, — Նա ունի սենյակ և կարող ա դուք կկարողանք գիշերեք իր մոտ։ Մեկ րոպե սպասեք, ես հիմա վերցնեմ իմ վերարկուն և ձեզ տանեմ իր մոտ։
Կինը տարավ օտարականին տիկին Հերիսոնի տուն։
Տիկին Հերիսոնը տվեց նրան սենյակ մեկ գիշերվա համար։ Նա շատ գոհ էր։ Դա հոկտեմբերի ամենավերջին գիշերն էր և ցուրտ էր։
Մյուս օրը կիրակի էր։ Տղամարդը շրջում էր գյուղով մեկ։ Նա շատ հետաքրքրված էր այդ գյուղի պատմվածքով։ Նա հանդիպեց որոշ գյուղացիներին, որոնցից հարցրեց նրանց անունները։ Բայց նա չգնաց եկեղեցի։ Նա այն տարօրինակ թվաց։
Վուդենդի եկեղեցին գյուղի ամենագեղեցիկ կառույցն էր։ Բայց օտարականը նրանով հետաքրքրված չէր։ Նա չգնաց եկեղեցի այդ գիշերը մնացած գյուղի բնակիչների հետ։ Դանոյեմբերի ամենառաջին կիրակին էր։ Երբ գյուղի բնակիչների դուրս եկան եկեղեցուց, տղամարդը այլևս չկար։
Մարիա Շոկարյան 